Wat is Bancha thee?

Een andere Japanse groene thee, Bancha. Bancha thee kent een verfrissende smaak. Ondanks dat ze in naam niet direct het hoogst staat aangeschreven - ik denk ook even aan Gyokuro, matcha of sencha, is Bancha desalniettemin een zeer fijne Japanse groene thee. Heerlijk om de hele dag door te drinken, maar daarover later meer. 

Want in dit artikel leren we je meer over de kenmerken van uitstekende Bancha, variaties van bancha en kwaliteit, vergelijkingen met anderes soorten zoals hojicha en sannenbancha, meer over de actieven inhoudsstoffen, en de beste manieren om van bancha te genieten.

Laten we beginnen met een goede uitleg van bancha, de theesoort.

Wat is bancha thee?

Bancha thee (番 茶) is een Japanse groene thee. Het woord bancha zou vernoemd zijn naar het Japanse woord "晩茶", oftewel 'late thee'. In feite een directe verwijzing naar het late oogstmoment. Bancha wordt dan ook geplukt na de zomeroogst. Een andere uitleg van de herkomst van het woord 'bancha' slaat terug op een samentrekking van de woorden "bankasa" en "obanzai", uit het Kyoto-dialect.

Als late oogstthee, geoogst van dezelfde theestruiken als de duurdere Sencha thee, zijn de theebladeren meestal grover en groter. Bancha kan ook bestaan uit zowel theeblaadjes als takjes (zoals bij kukicha). 

De productiemethode van 'bancha' verschilt per regio, maar is sterk vergelijkbaar met die van sencha. Voor bancha nemen we bijvoorbeeld de groene theebladeren die lijken op sencha of de wat bruinere bladeren - wanneer we ze willen roosteren tot een hojicha. Dit verklaard ook direct waarom er zowel groene als bruine theebladeren variaties van bancha zijn.

Hoewel Bancha een vergelijkbare teeltmethode kent als sencha, worden voor bancha de theebladeren geplukt uit de onderste scheuten. De lagere kwaliteit theebladeren. We gaven het al even aan natuurlijk toen we spraken over grovere en grotere theebladeren. No way dat die voor een sencha worden gebruikt!

Verrassend genoeg echter geven deze ´lagere kwaliteit´ een unieke verfrissende smaak. Een andere bijkomstigheid is dat ze minder cafeïne bevatten. Dit maakt bancha niet alleen veilig voor kinderen en aanstaande moeders, bancha wordt hierdoor ook veel gedronken voor mensen die gevoelig zijn voor cafeïne.

In tegenstelling tot Sencha, een van de Japanse theesoorten die ook vooral populair zijn voor export naar andere landen, wordt Bancha theesoort voornamelijk geoogst om aan de behoeftes van de Japanse bevolking te kunnen voldoen. Het wordt slechts in beperkte mate uit Japan geëxporteerd. 

Bancha thee is in Japan heel gewoon. Sterker nog, het is dé thee voor dagelijkse consumptie. Sinds mensenheugenis staat het woord bancha in Japan echter gelijk aan 'goedkope thee'. Bancha was namelijk een thee die ´zelfs´ voor de lagere klassen in de Japanse samenleving beschikbaar was. Voor frequent dagelijks gebruik. 'Goedkoop' is niet helemaal fair, want in tegenstelling tot de veel gelimiteerdere soorten zoals sencha en gyokuro, wordt alles voordelig.

Smaakprofiel

Het roosterproces van Bancha produceert een nootachtig en zoet aroma. In vergelijking met sencha is bancha makkelijk te drinken doordat het lang aan zonlicht wordt blootgesteld en de hoeveelheid cafeïne klein is. De smaak is zacht, zoet en minder bitter. Gemaakt van oudere theebladeren van de herfstoogst, maakt Bancha een heerlijke thee.

Het rijke aroma en de heldere smaak zijn gebruikelijk voor bijna elke Japanse theesoort. Bancha thee is een prominente vertegenwoordiger van de Japanse theeproductie. Dure Japanse theesoorten vereisen een zetproces in meerdere fasen om hun smaak en aroma volledig te onthullen. Maar het ritme van werkdagen laat het niet altijd toe zoveel tijd aan je favoriete thee te besteden.

Als je het aftreksel echter langer dan twee minuten laat trekken, kan het aftreksel bitter smaken. Wees gewaarschuwd.

• Kleur infusie: geelgroen, doorzichtig/helder.
• Smaak: vol, wat in de taal van theeproeven betekent stevig van smaak en de mond goed vult.
• Aroma: vers kruid met fruitige tonen. Soms ruik je ook de delicate smaaktonen van de zee. Smaken variëren van rook, geroosterde noten, groen gras, aarde, natte bladeren, sommige soorten bancha hebben een sterkere strogeur.

Bancha groene thee wordt beschouwd als een van de meest pretentieloze theesoort met een milde smaak, zeer geschikt voor frequent dagelijks gebruik. Ondanks het feit dat bancha niet gemaakt is van de hoogste kwaliteit theebladeren, geeft het een ongewoon aangename smaak als het op de juiste manier is gezet.

Bancha thee proberen?

Evans & Watson Tea Company heeft hele mooie Bancha thee die een geweldige kennismaking is met dit soort thee. Bancha thee behoord tot een van de beste verkochte groene theeën uit Japan. Deze Bancha thee bestaat uit grotere, bredere theebladeren en geeft een levendig en grassige thee met een licht gelig aftreksel. Zeker het proberen waard!

Bancha variëteiten en kwaliteit

We gaven het al even aan, bancha kan per regio verschillende thee geven. Wat we nog niet gezegd hebben is dat er wel 22 soorten bancha zijn. De smaak is bij elk uniek en varieert afhankelijk van het type.

In Shizuoka en Tokio is bijvoorbeeld ongeroosterde bancha gebruikelijk; terwijl in Kyoto na het stomen van de theebladeren het roosteren tot 'Kyobancha' gebruikelijk is. Doordat de theebladeren van Kyobancha niet worden verwerkt, blijft de oorspronkelijke vorm van de bladeren behouden. In Hokkaido en Nagoya is bancha meer vergelijkbaar met hojicha.

Op zichzelf is bancha al een unieke theesoort en komt in een aantal vormen. Denk geroosterd, ongebrand, gerookt, gerijpt of gefermenteerd gedurende drie jaar en zelfs nagefermenteerd (bijvoorbeeld goishicha).

We gaan alle 22 soorten bespreken, maar houden ons tot de meest toegankelijkste. Ban betekent kort door de bocht pluk of oogst, en daarom worden ze ook zo genoemd. In totaal gaat het door vier keer kweken voor één plant. Een greep uit de bekendste voorbeelden. 

• Ichibancha - Is de eerste oogst (First Flush) van het seizoen. Zelfde benaming als shincha (eerste oogst).
• Nibancha - Bancha-bladeren die in juni worden geplukt (tweede oogst)
• Sanbancha - in augustus geplukt (derde oogst) 
• Yonbancha - als laatste in oktober geplukt (vierde oogst)

Je kunt ook hoogwaardige Bacha vinden die minder astringent is en een zeer aangenamere geur kent, genaamd Senryu.

Door de toegankelijkheid van Bancha wordt ze ook veel gebruikt als een basis voor andere theesoorten. Dé reden dat Bancha de basis van andere Japanse theesoorten vormt. Bancha wordt vaak gebruikt om andere verschillende Japanse theesoorten mee te maken.

• Gemaicha - De mix van Bancha thee en bruine, licht gebakken rijst staat bekend als Genmaicha thee. Genmaicha is misschien wel de meest exotische Japanse thee. De kleur van deze thee is groen, maar de rijst, die deel uitmaakt van het mengsel, voegt troebelheid toe aan de infusie en een zekere dichtheid die niet gemakkelijk in andere thee is terug te vinden. Het aroma van gezette Genmaicha is erg dik, rijk en vol. De lichte smaaktonen van vis en maïs gaan op met het sterke aroma van groene thee.
• Hojicha - Nadat Bancha enkele minuten op tweehonderd graden is geroosterd, wordt er weer een Japanse groene thee gezet, de Hojicha. De smaak en het aroma van Hojicha zijn heel simpel, gewoon een gebakken thee. Dit is echter een mooie eenvoud. Het voelt warm aan, bijna zonneschijn. Het warmt op en je kunt je dorst gemakkelijk lessen. Hojicha is perfect om iets te drinken. Door de eenvoud van dit drankje past het goed bij elk gerecht.
• Shincha - letterlijk "nieuwe thee", ook wel Icibancha (thee van de eerste oogst) genoemd, is vooral bekend in de kleinere kring van liefhebbers van groene thee. Dit is Bancha, die één keer per jaar wordt geproduceerd. Tijdens de winter verzamelen theestruiken voedingsstoffen, waardoor de jonge lentetheebladeren bijzonder rijk aan voedingsstoffen zijn. Ze bevatten ook minder cafeïne en catechines. Over Shincha wordt gezegd dat als als je thee drinkt van de bladeren die zijn geoogst op de 88e dag na het lentepunt, je het hele jaar door een goede gezondheid zult hebben.

Vergelijking: Bancha, Sencha & Hojicha

De meesten van jullie kennenSencha wel. Inmiddels Bancha natuurlijk ook. Minder bekend zal Hojicha zijn, een geroosterde thee. Het is vrij moeilijk om als beginner een goed idee te krijgen van de verschillende theesoorten, terwijl er enorm veel onderlinge verschillen zijn. We hebben daarom bancha, sencha en hojicha vergeleken zodat je een eerste, goed startpunt hebt.

Bancha

• Kenmerk: Theeblaadjes die zijn gegroeid en verhard, en thee die is geplukt van de herfst tot de vroege winter, maar er zijn verschillende soorten bancha, afhankelijk van de regio.
• Voedingsstoffen: Rijk aan catechines. Vergeleken met sencha bevat het minder aminozuren (umami) en cafeïne (bittere smaak) en heeft het een verfrissende smaak.
• Smaak: Nootachtig en zoet aroma, smaakt zacht. Minder bitter vergeleken met sencha.

In vergelijking met Sencha hebben Bancha-bladeren meer samentrekkende tonen en minder aroma, waardoor het ideaal is om te drinken na een zware maaltijd. Met minder theanine in de bladeren. Het lage cafeïne- en theïnegehalte is geschikt voor kinderen en zwangere vrouwen.

Sencha

• Kenmerk: Meest populaire theesoort in Japan. Theebladeren worden eerst gestoomd, vervolgens met de hand gerold en ten slotte gedroogd.
• Voedingsstoffen: Bevat verschillende vitamines, mineralen en antioxidanten. Ze zijn ook rijk aan vitamine C om een goede immuunfunctie te ondersteunen.
• Smaak: Licht en verfrissend aroma, evenwichtige smaak van zoetheid en bitterheid. Sencha wordt meestal warm gedronken, maar maakt ook een verfrissende ijsthee.

Houjicha

• Kenmerk: Gemaakt door sencha of bancha op hoog vuur te roosteren. Soms wordt er ookgyokuro gebruikt.
• Voedingsstoffen: Omdat het op hoge temperatuur wordt geroosterd, bevat het minder cafeïne (bittere smaak) en vitamine C, evenals aminozuren (umami) en catechine (adstringerende werking) in vergelijking met sencha.
• Smaak: Geurig en verfrissend. Aanbevolen na een vette maaltijd of voor het slapengaan.

Productie methodes

Het gemakkelijkst is om uit te leggen hoe bancha tot stand komt, door een vergelijking te trekken met sencha. Beide soorten zijn namelijk de 2 populairste theesoorten in Japan. Toch verschillen ze dag en nacht. Een vergelijking maken houdt het in dit geval iets overzichtelijker.

Het zou te kort door de bocht zijn dat het verschil tussen sencha en bancha alleen het plukmoment is. Als de lezer aandacht door het voorgaande is gegaan, zou dit ook niet overeen komen. Of wel, oplettende lezer?

We maken voor het gemak even onderscheid tussen de pluk en de verwerking. We hebben al vastgesteld dat in de verwerking geen verschil zit tussen bancha en sencha. Om een compleet te krijgen hoe bancha wordt gemaakt, ligt ik het wel even kort toe.

Zowel bancha als sencha worden niet geoxideerd (zoals wel gebeurd bij zwarte thee). Zodra daarom de bladeren zijn geplukt worden ze direct verhit. Bij Japanse theesoorten gebeurt dit door de verse theeblaadjes kort te stomen (tot enkele minuten). Hierna worden de theebladeren gedroogd om het vochtgehalte terug te brengen van 70% naar 4 tot 7%. 

Het verschil zit 'm dan ook in de pluk, oftewel het geplukte theeblad en het plukmoment. Niet alleen bepalen beide of het een bancha wordt - want dit is niet helemaal waar, vooral kwaliteit wordt hiermee bepaald. Een vroege pluk, van de beste theebladeren geeft de hoogste kwaliteit. Vaak een sencha of gyokuro. Een late pluk - of de laatste pluk tegen de winter aan, van lager groeiende theebladeren is het tegenovergestelde. Thee met de laagste kwaliteit.

Een grote factor in de uiteindelijke smaak is natuurlijk wel welke delen van de theeplant worden gebruikt. Verschil nummer 1. Sencha wordt gemaakt van de jonge theebladeren aan de bovenkant van de theeplant. Dit zijn de meest voedzame en het zoetste van smaak. Dit is per definitie zo als we het bijvoorbeeld vergelijken met ouderen of lager groeiende theebladeren. Bancha wordt gemaakt van de onderste bladeren van de theeplant. Deze bladeren zijn taaier en minder smaakvol. Om deze reden worden ze vaak gebruikt om goedkopere theesoorten te maken, zoals bancha, hojicha en genmaicha.

Dan hebben we nog het plukmoment. Doordat de theeplant in de winter heeft kunnen rusten, wordt naar verhouding meer voedingsstoffen uit de grond gehaald en opgeslagen voor de lente. Er ontstaat een vergelijkbaar effect als met de eerste snee gras. Het meest eiwitrijke gras wordt namelijk gemaaid tijdens de eerste oogst.

Al deze langzaam maar over een lange periode verzamelde voedingsstoffen worden dan in één keer doorgegeven om nieuwe scheuten te kunnen groeien. De plant kan weer groeien. En daar heeft het de hele winter voor gespaard. Dit zijn echter ook direct de meest gewilde theebladeren van de theeplant. Juist deze jonge scheuten (die al het voedzaamst zijn!), geplukt in de lente, maakt ze erg smaakvol. Dat is de reden dat juist deze worden gebruikt voor de beste kwaliteit sencha, gyokuro en bijvoorbeeld matcha. Ook bancha wordt wel gemaakt van de eerste pluk, denk aan een Shincha, maar zijn veel zeldzamer.

Theebladeren worden met elk plukseizoen taaier en volgroeider. Tijdens het oogsten worden de theebladeren, die niet geschikt werden voor Sencha, geplukt en verwerkt als Bancha. Vaak zit dus de grotere, grovere bladeren. Over het algemeen wordt Bancha dus gemaakt van latere oogsten. Door de late oogst zijn de theebladeren al wat harder en groter (denk nog even aan het type blad, zoals hierboven beschreven). Daarom wordt Bancha beschouwd als een theesoort van gemiddelde of lagere kwaliteit dan sencha. Heeft ook met het type blad te maken wat geplukt wordt. Maar dankzij zijn beschikbaarheid voor alle segmenten van de bevolking en zijn milde smaak, is het ras vooral populair onder de inwoners van Japan.

Een voorbeeld hiervan is "Aki Bancha" of de herfstoogst. Zoals je al kon lezen wordt Japanse bancha thee doorgaans tot 4 keer per jaar geplukt. Hierbij levert de eerste oogst in het vroege voorjaar de hoogste prijs op en de latere oogsten worden aanzienlijk goedkoper verkocht. De laatste oogst van het jaar, die de minste hoeveelheid voedingsstoffen bevat, kan worden omgezet in Aki Bancha, de goedkoopste oogst van bancha thee. 

Gezondheid en cafeïnegehalte

De onderste bladeren van de theestruik worden door de bovenste bladeren beschermd tegen direct zonlicht, wat resulteert in lagere hoeveelheden cafeïne en catechine die bitterheid en adstringentie geven. En de bladeren die worden gebruikt voor de latere oogst van Bancha, verhogen zelfs het catechineniveau door langere blootstelling aan zonlicht. Daarom zullen de onderste bladeren van de tweede oogst (Bancha thee) ongeveer hetzelfde catechine-gehalte hebben als de bovenste bladeren van de eerste oogst (Sencha thee). Bovendien heeft Bancha een lager cafeïnegehalte, wat typerend is voor rijpere theebladeren. Om dezelfde reden zijn ze minder bitter dan Sencha.

Over het algemeen is de natuurlijke samenstelling van Bancha theeerg zacht en bevat het geen hoge concentraties inhoudsstoffen. Het heeft geen tonisch effect omdat het een kleine hoeveelheid cafeïne en tannine bevat. Dit gezondheidseffect maakt het mogelijk om deze Japanse groene thee op te nemen in de dagelijkse voeding van kinderen en ouderen. Bancha is goed in het lessen van dorst en het gebruik ervan gedurende de dag hoeft niet beperkt te worden. Japanners drinken het vaak in plaats van water.

Bevat bancha cafeïne?

Ja, Bancha bevat 20-30mg. Het bevat echter weinig cafeïne, bijna de helft van sencha. Voor cafeïnegevoelige mensen is er ook niet-cafeïnehoudende bancha beschikbaar. Probeer dan eens Sannenbancha.

Bancha bevat minder cafeïne dan sencha. De geschatte inname van cafeïne voor kinderen van 4 tot 6 jaar is ongeveer twee glazen per dag, terwijl zwangere vrouwen 200 mg - 300 mg per dag kunnen consumeren. 

Is er Bancha zonder cafeïne?

Sannenbancha - of driejarige bancha, is een soort bancha waarvoor de theebladeren zijn geplukt, gedroogd in de zon, en vervolgens drie jaar zijn gerijpt op kamertemperatuur, voordat ze zijn geroosterd op een laag vuur.

Sannenbancha is niet alleen geurig en mild van smaak, deze thee is beduidend minder bitter dan Sencha en zeer arm aan cafeïne. En dat zit zo.

Door het rijpingsproces zijn cafeïne en een aantal andere inhoudsstoffen vergaan, wat resulteert in een zachte smaak. Sannenbancha bevat heel weinig cafeïne en tannines, die overvloedig aanwezig zijn in andere groene thee. Hoewel Sannenbancha weinig tot geen cafeïne bevat, zijn de voedingsstoffen gelijk aan die van bancha. Daarom spreekt Sannenbancha mensen aan die gevoelig zijn voor cafeïne, of mensen die een alternatief zoeken voor een goede nachtrust.

Er zijn ook verschillende andere (thee)soorten die geen cafeïne bevatten, zoals bijvoorbeeld rooibos thee. Toch is Bancha perfect voor diegenen die wel alle voedingsstoffen van thee willen opnemen, zoals catechine, maar het liefst weinig tot geen cafeïne binnen willen krijgen.

Instructies: Bancha thee zetten

Bancha kan op veschillende manieren worden gezet, bijvoorbeeld in een kyusu, theepot en cold brew. Voordat we je leren hoe je het meest van bancha kan genieten - en de manier van thee maken is hierbij van essentieel belang, eerst nog wat handige tips. Zonde als je namelijk met de juiste instructies toch geen lekkere thee maakt.

• Water. Gebruik bij het zetten gezuiverd water in plaats van mineraalwater, aangezien het mineraalgehalte de infusie beïnvloedT. Dit betekent zo mineraalarm mogelijk water. 
• Theepot. Traditioneel wordt theepot van klei gebruikt om de oorspronkelijke smaak van de thee te behouden. Wissel echter dab niet tussen theepotten en soorten. Een glazen theepot is enorm neutraal en zeer aan te raden. Zorg dat je de theepot altijd voorverwarmd.

Bancha bevat veel voedingsstoffen en heft het effect je lekker op te warmen. Wij vinden bancha een van de beste theeën om mee te ontspannen.

Westerse stijl

De stappen voor het zetten van bancha zijn niet zo ingewikkeld. Een korte samenvatting:

• Verwarm de theepot door deze door te spoelen met kokend water.
• Neem een theelepel droge theebladeren voor een kopje en giet er heet water van 85 °C in. Gebruik geen sterk kokend water, want dat geeft de drank een overmatige bitterheid.
• Wacht even en laat de eerste infusie weglopen. Het spoelen van de bladeren is nu gedaan.
• Zet opnieuw en laat tien seconden tot 1 minuut staan (afhankelijk van de sterkte van de drank waar je naar op zoek bent). Verleng de tijd van elke nieuwe bancha thee met 5-10 seconden.

Groene thee Bancha van goede kwaliteit kan tot 4 keer worden gezet. Na goed zetten is de smaak van de thee zachter dan die van Sencha. De kleur is lichtgeel met een groenachtige tint en een kenmerkende kruidengeur is kenmerken voor het aroma.

Pro tip: Bancha wordt al generaties lang in Japan als volksremedie gebruikt. Een voorbeeld is 'Umeboshi Bancha', dat wordt gemaakt door gedroogde pruimen, sojasaus en gember toe te voegen. Zou moeten helpen bij een flinke kater.

Kyusu

Kyusu is een Japanse theepot die wordt gebruikt voor het zetten van thee.

1. Doe 1 theelepel (4 gram) theeblaadjes per kop in de Kyusu
2. Giet 85 °C water op, sluit het deksel en laat 2 tot 3 minuten trekken
3. Schenk gelijkmatig uit over in de gaiwans

Koken

1. Doe heet water in een pan en breng aan de kook, doe de theeblaadjes er bij. Als richtlijn gebruik je een klein handje theebladeren (ongeveer 15 gram) per 1,8 liter heet water.
2. Kook ongeveer 15 minuten op laag vuur
3. Zeef met een theezeef en giet over in kopjes

Cold brew

1. Doe de theeblaadjes in een theepot, ijstheemaker, pitcher of karaf en giet er water bij. Als richtlijn houd je de hoeveelheid 30 gram theeblad per liter water aan
2. Laat het een nacht in de koelkast staan.

Cold brew wordt aanbevolen als je optimaal wilt genieten van de zachte smaak van de thee. De werkzame stof polysaccharide komt bij cold brew goed uit. wilt extraheren. De hoeveelheid actieve ingrediënten verandert bovendien niet na verhitting. Het is dus op te warmen.

Hoe bewaar je bancha?

• Op een koele en droge plaats bewaren. Vermijd direct zonlicht, hitte en vocht.
• Versheid is belangrijk. Na openen van een verpakking zo snel mogelijk consumeren.
• Elke soort thee is gevoelig en kan in kwaliteit veranderen als gevolg van temperatuur, vochtigheid en licht. Zorg ervoor dat je een luchtdichte verpakking gebruikt om de thee na opening te bewaren en bewaar deze op een koele, donkere plaats.
• Theeblaadjes hebben de eigenschap geuren te absorberen, dus wees voorzichtig met geuren wanneer je ze bewaart. Exclusievere thee - en dan met name Japanse en Taiwanese oolong theeën - kunnen in de vriezer bewaard worden voor langdurige opslag. Het gevaar hierbij vocht. Een vriezer zit in feite bomvol vocht. Een absoluut 100% luchtdichte bewaardoos of blik, is essentieel.

Geografie / herkomst

De geografie van het telen van Japanse groene thee is beperkt tot de centrale en zuidelijke regio's van Japan. De gemiddelde temperaturen zijn er tussen 10-18 °C en jaarlijkse neerslag ligt rond 2000 mm. Temperaturen boven 16 °C verhogen de opbrengst, maar verlagen de kwaliteit. Verschillende technieken zoals afdekken, ventilatoren installeren of sproeien worden gebruikt om theeplanten te beschermen tegen voorjaarsvorst. De belangrijkste producenten zijn te vinden in de prefecturen Shizuoka, Kagoshima en Mie (Uji Gardens). Mie (Uji) heeft de oudste theetuinen, waar de meest exclusieve en dure theesoorten worden verbouwd.

Belangrijke voetnoot. Thee wordt in Japan iets anders ervaren dan in China. In China wordt de beste thee verbouwd in kleine theetuinen hoog in de bergen, met de hand geplukt en op traditionele wijze verwerkt in kleine landelijke fabrieken. Terwijl het in Japan wordt verbouwd in een laag, heuvelachtig gebied, mechanisch wordt geoogst en machinaal verwerkt, bijna zonder handmatige arbeid. In China zijn de vorm en schoonheid van de theebladeren erg belangrijk, en in Japan is smaak de belangrijkste indicator.

De opbrengst wordt niet alleen beïnvloed door de bodem en klimatologische omstandigheden, maar ook door de theevariëteit aan thee die wordt verbouwd, de gebruikte landbouwtechnologie en de oogstmethode. Alleen voor de productie van de meest verfijnde Japanse theesoorten, wordt het oogsten handmatig gedaan om de hoogste kwaliteit van het blad te garanderen. Dit heeft echter ook invloed op de kosten, omdat een arbeider handmatig 10-20 kg per dag kan oogsten, terwijl een geautomatiseerde oogstmachine tot enkele tonnen kan oogsten.

Geschiedenis

De eerste vermelding van groene thee in Japan dateert uit 729 na Christus. Er wordt aangenomen dat het is gebracht door monniken die boeddhisme in China studeerden. Thee begon zich samen met de nieuwe religie in Japan te verspreiden. Het is bekend dat de keizer thee uit China gebruikte voor de boeddhistische ceremonie. Aan het einde van de 12^e eeuw bracht een boeddhistische monnik theezaden uit China en begon ze te kweken.

Een ander belangrijk figuur was de shogun Ashikaga Yoshimasa. Hij stichtte de beroemdste theetuinen in Uji (nabij Kyoto) en beïnvloedde Samurai om thee te gaan drinken. De theetuinen die hij heeft aangelegd, worden nog steeds als de beroemdste in Japan beschouwd.

Japanse groene thee begon aan het einde van de 16^e eeuw aan populariteit te winnen dankzij de inspanningen van de theemeester Sen no Rikyu. Hij was de maker van de theeceremonie op basis van de filosofie van eenvoud. Tegelijkertijd verspreidde het gebruik van thee zich naar de Samurai, de klasse van kooplieden, en vervolgens verspreide het gebruik naar de gewone mensen. Tijdens de Edo-periode (17-19^e eeuw) was thee in alle lagen van de bevolking gemeengoed en werd het op grote schaal geteeld in meerdere regio's in Japan.

Na de Meijirestauratie halverwege de 19^e eeuw werden verschillende Japanse theesoorten een belangrijk onderdeel van de Japanse export naar Europa en Noord-Amerika.