Hoe thee tradities overkwamen waaien in Japan
Ondanks dat het even duurde om voor thee van China de sprong naar Japan te maken staat het vast dat hier geperfectioneerd werd via de kunstvorm Cha-no-yu – “warm water voor de thee”, beter bekend als de Japanse theeceremonie. Na aankomst in Japan ontstonden vele vormen van de thee ceremonie, onder andere beïnvloed door monniken en Japanse samoerai. Deze verschillende vormen bleven bestaan tot de 16e eeuw, toen Sen Rikyu, gezien als de hoogste theemeester de verschillende vormen samen bracht en het tot een geheel vormde die nu nog gevolgd wordt. Tegenwoordig wordt de thee ceremonie nog steeds uitgevoerd in Japan en ver daarbuiten en heeft weten te overleven als een geëerde en bloeiende traditie in plaats van een antiek uit een ver verleden. De essentie van de theeceremonie
Ondanks dat er wat tijd overheen ging om van China naar Japan te komen, geloven velen dat in Japan het was dat thee tot kunst werd verheven, namelijk in de vorm van de Cha-no-yu oftewel de Japanse theeceremonie. Na voet aan wal gezet te hebben in Japan begonnen vele met scholing in de theeceremonie, van monnik tot samoerai. Deze verschillende scholen – elk met hun eigen stroming – bestonden tot de 16e eeuw, toen Sen Rikyu, gezien als de hoogste theemeester van Japan, deze verschillende stromingen bijeen te brengen tot een ceremonie die nu nog steeds wordt gevolgd. Heden ten dage wordt de theeceremonie nog steeds in Japan en ver daarbuiten beoefend en heeft het weten te overleven als een levendige traditie. Door de essentie van de theeceremonie wordt het als een reflectie van de dag ervaren. De fundamenten liggen in de bescheidenheid van de gast, het waarderen van het unieke van het moment in tijd en plaats, seizoen en de aanwezigen, en de kunst van eenvoud en balans in vorm, beweging en objecten. Deze drie elementen hebben hun weg weer terug gevonden in vele aspecten van het Japanse leven. Door alleen al te kijken naar de simpele architectuur van huizen en gebouwen in Japan of de balans in harmonie tussen vormen en structuren in een tuin of bloemenperk.
In de theeceremonie, worden bescheidenheid en respect verwacht van zowel gast als gastheer. De deur naar de sukiya – of theehuis – is een lage kruipruimte waardoor iedereen die naar binnen wil moet buigen en zichzelf onderdanig opstellen voordat ze de bijzondere ruimte betreden. Eenmaal binnen, het eerst ding was zij of hij ziet is een simpele bloemarrangement en een papierrol met kunst of poëzie. De gast stelt zich nogmaals neder op bij het aanschouwen van zulke simpele maar mooie kunstwerkje en ook voor de bloemen gezien als mooi offer, gezien ze afgesneden zijn van hun wortelen en snel zullen sterven.
Alle blogartikelen