Gyokuro uitgelegd: de beroemdste Japanse groene thee

Gyokuro is een beroemde Japanse thee, maar misschien ook wel de thee die het meest gehuld is in nevelen. Deze groene thee staat ook bekend als Emperor´s Tea. Dat gyokuro thee nog altijd zeer populair is in Japan wijst wel uit het feit dat er tot op de dag van vandaag zelfs, er wedstrijden worden gehouden tussen theeboeren voor sticker ‘beste gyokuro van Japan’.

Laten we wel zijn, ze maken niet zo maar ‘een thee’. No way!

De combinatie van excellente smaak, hoge verwachtingen van liefhebbers en de zeer nauwlettende teelt en verwerking maakt het dat het maken van gyokuro alleen wordt uitgevoerd door zeer ervaren theeboeren. En die moeten ook nog eens zeer bedreven zijn…

Het is zonder twijfel de hoogste kwaliteit groene thee in Japan. Deze supersmaakvolle groene thee was dan ook ooit alleen voorbehouden aan de keizer, maar gelukkig kan iedereen nu van gyokuro genieten. Alle theeliefhebbers in de wereld!

Japanners koesteren Gyokuro thee al honderden jaren als de beste groene thee. Wat maakt Gyokuro dan zo bijzonder hoor ik jou vragen? Nou… er zijn veel redenen waarom gyokuro zo geliefd is. De belangrijkste reden is echter toch wel de zeer onderscheidende smaak. De smaak van gyokuro is namelijk echt uniek. En par met matcha. Gyokuro heeft een krachtige zoete en hartige (umami) smaak.

En die smaak ontstaat dus alleen tijdens een succesvolle met zorg uitgevoerde teelt, voorzichtige pluk en een nauwkeurig productieproces. Al deze fasen zijn over honderden jaren geperfectioneerd.

In dit artikel gaan we dieper in op wat gyokuro is, hoe het wordt geproduceerd en wat het zo speciaal maakt.

Wat is Gyokuro?

Gyokuro is dus Japans meest geliefde losse thee, alleen geëvenaard door matcha – de theepoeder tegenhanger. Wat de thee uniek maakt, is echt de smaak. De smaak van gyokuro kan worden omschreven als zoet, hartig, bouillonachtig, zoutig en zelfs zeewierachtig, soms allemaal tegelijk. Dit komt door de sterke aanwezigheid van aminozuren in de gyokuro. Deze hartige smaaktoon wordt ook wel ‘umami’ genoemd.

Telers werken zeer nauwkeurig om een gyokuro te creëren die zo min mogelijk bittere, en juist zoveel mogelijk hartige en zoete smaaktonen kent. De smaaktonen die gyokuro beroemd hebben gemaakt.

Teelt, oogsten & verwerking

Met name de teelt, maar ook het productieproces - wijkt af van de totstandkoming van andere Japanse groene theeën. In de basis heeft het tijdens teelt en productproces behoorlijk wat raakvlakken met matcha – beter gezegd, met tencha, en deels met sencha.

Verder op in het verwerkingsproces echter worden de theebladeren van gyokuro anders verwerkt dan een sencha of matcha.

Laten we bij het begin beginnen - de cultivars..

Cultivars

Verschillende variëteiten - of cultivars onder kenners - theeplanten voor gyokuro hebben verschillende niveaus van aminozuren, waardoor ze totaal verschillende smaken krijgen. De meest voorkomende cultivars voor gyokuro zijn Yabukita, Saemidori, Okumidori en Anshi.

Veel premium gyokuro wordt gemaakt van meer delicate theeplantsoorten zoals Saemidori en Okumidori. Deze planten groeien het best in mildere klimaten, omdat ze gevoeliger zijn voor vorst. Als gevolg hiervan kan een teler meer succes hebben met het telen van gyokuro-planten in het zuiden van Japan, omdat kou - en dus vorst - hier niet zo'n grote rol speelt. Het zuidelijke eiland Kyushu is bovendien erg vulkanisch actief, dus de telers profiteren hier ook van de zeer vruchtbare grond.

Voor gyokuro worden met name de volgende cultivars gebruikt:

• Gyokuro gemaakt met de cultivar Okumidori is zacht en gemakkelijk te drinken, mooie groene kleur met hoog chlorofylgehalte, niet bitter. Deze variëteit, gecreëerd in de prefectuur Shizuoka, is een kruising tussen Shizuoka Native No. 16 en Yabukita. Het is gemaakt als een sencha (groene thee) variëteit, maar het heeft een hoog chlorofylgehalte dat kenmerkend is voor matcha en gyokuro. Het hoge chlorofylgehalte geeft het zijn prachtige kleur.
• Gyokuro, die afkomstig is van de saemidori-cultivar, heeft een lichte en warme zoetheid, met tonen van bruine suiker en karamel. Verfrissende smaak, levendige lichtgroene kleur, niet bitter. Saemidori is een hoogwaardige theesoort die een kruising is tussen Yabukita en Asatsuyu. De kleur is helder, heldergroen, met een zoet, verfrissend aroma zonder bitterheid.
• Gyokuro van de yabukita-cultivar heeft een veel directere hartige smaak. De Yabukita-variëteit wordt de koning van de sencha genoemd - zowel hartig als aromatisch. Kent relatief lage aminozuren en hoge catechines. Geeft een zoete thee van kleine blaadjes. Wordt gebruikt in veel van de beste groene theeën van Japan.
• De Goku cultivar staat bekend als donkergroen en vol, met een goede balans van zoetheid. Deze inheemse Uji-variëteit heeft een uitgesproken aroma en smaak die kenmerkend zijn voor matcha- en gyokuro-thee. Zeldzaam ras, geeft een kleine oogst.
• Meiryoku cultivar staat bekend om haar koele kleur en zoet aroma. Deze kruising tussen de donkergroene Hayabukita en het zachte aroma van de Yamato Midori-thee heeft een prachtige kleur met een zoet aroma.
• Fushun cultivar is een kruising tussen Z1 en Kanaya Midori ontwikkeld voor sencha, het heeft een mild, uniek aroma met een verfrissende, zachte smaak.
• Kanaya Midori is een kruising tussen Shizuoka native No. 6 en Yabukita, en heeft een uitgesproken melkachtige smaak en maakt een geurige thee.
• Sayama Kaori cultivar geeft een geurige thee met een uniek en kenmerkend citrusaroma. Een natuurlijke hybride van Yabukita in Sayama City (Saitama Prefecture), met dus een stevig citrusaroma.

Schaduwteelt

Wanneer de theebladeren worden blootgesteld aan zonlicht, beginnen ze l-theanine om te zetten in catechines, de bittere bestanddelen van thee.

Dat willen we juist niet bij een gyokuro. Deze bittere smaken moeten juist worden geminimaliseerd voor Gyokuro.

Daarom wordt de theeplant minimaal 3 weken voor de oogst overdekt met zonwerende doeken, ‘kabuse’-gaas. Zo kan het zonlicht de planten niet (direct) bereiken. Tijdens deze 3 weken produceert de theeplant meer chlorofyl, waardoor de theebladeren van geelachtig groen veranderen in donker jadegroen.

Dit herkennen we van de productie van matcha, toch?

Terwijl ook andere Japanse theesoorten voor de oogst in de schaduw worden gezet, blijven gyokuro en matcha beduidend het langst in de schaduw. Behalve dat het voor een langere tijd in de schaduw staat, wordt er ook meer zonlicht geblokkeerd.

In de laatste week voor de oogst wordt tot wel 90% van het zonlicht geblokkeerd. De theeplant staat dus in de schaduw tot voordat de thee wordt geoogst.

Oogst

Na 3 weken in de schaduw te hebben gestaan, is de gyokuro thee klaar om geoogst te worden. Om gyokuro te maken worden alleen de bovenste bladeren gebruikt.

De pluk van gyokuro is vergelijkbaar met die van andere premium Japanse groene theeën zoals matcha en hoogwaardige sencha.

Alleen de top 3 bladeren van de theeplant worden geplukt. Deze geven de zachtste smaak en de rijkste voedingsstoffen. Deze bovenste bladeren zijn het jongst en het malste, met een lichtere en zoetere smaak, minder bitterheid en geeft minder astringente smaaktonen.

De beste gyokuro wordt bovendien geplukt tijdens de voorjaarsoogst. Bij het ontwaken van de planten na de winter, wordt de plant zeer actief. Ze mag weer!

De oogsten in het voorjaar staan bekend het sterkste qua smaak en actieve inhoudsstoffen te zijn. Dit geldt niet alleen voor thee, maar bijvoorbeeld ook voor gras en andere planten.

De theeplant moet namelijk de hele winter voedingsstoffen uit de grond halen, die in het vroege voorjaar aan de lichtgroene scheuten worden gegeven. Dit is de reden waarom het jonge blad zo nuttig is bij het produceren van hoogwaardige Japanse groene thee.

Handpluk vindt nog steeds op sommige theevelden plaats. Eigenlijk een soort mini feest. Op één dag per jaar komen namelijk mensen uit de hele regio samen om op deze speciale dag te helpen. De gyokuro teler moet dus een speciale bamboesteiger opzetten om de theeplanten te verduisteren, terwijl er toch voldoende ruimte is voor (onervaren) mensen om de thee eronder te plukken.

Verwerking

Voor de productie van gyokuro zijn speciale, arbeidsintensieve verwerkingsvaardigheden vereist. Poef, dat was een mondvol.

Wat we willen aangeven - zorgvuldige controle over de verwerking is noodzakelijk omdat de in de schaduw geteelde bladknoppen zachter zijn en meer vocht en smaak vasthouden dan veel andere soorten groene thee.

Nadat de bladeren zijn geoogst, worden ze verzameld en naar de productiefaciliteit getransporteerd. De stapel vers geplukte theeblaadjes moet worden gescheiden, zodat deze gelijkmatig verwerkt kunnen worden zonder de transportband te overbelasten.

Stomen

Nadat de bladeren zijn geoogst, worden ze gestoomd. Dit is misschien wel de belangrijkste stap in de productie van Japanse groene thee.

Zodra de bladeren zijn geplukt, zullen de enzymen in het blad op natuurlijke wijze de thee gaan oxideren, waardoor het (haast) vanzelf richting een zwarte thee ontwikkeld.

Om deze meer grassige, plantaardige en zeewier smaaktonen in het smaakprofiel van het blad te behouden – juist de smaaktonen waar Japanse groene thee bekend om staat, moeten deze enzymen direct worden gedeactiveerd.

In Japan vindt deze ‘deactivatie’ vooral via stoom plaats, een groot verschil met China waar vooral verhitting via pan-fry ( = ‘bakken’ in een grote wok!) wordt ingezet.

Drogen & rollen

Nadat de bladeren zijn gestoomd, doorlopen ze een aantal verschillende stadia van drogen en rollen. Na het stomen gaan we eerst even rollen, en dan vervolgens drogen via lucht, voordat ze nog weer (fijner worden) gerold om vorm en smaak te behouden.

Het resultaat na het stomen is een rauwe thee die bekend staat als aracha, een ruwe soort thee met een hoog vochtgehalte. De aracha wordt later gesorteerd in verschillende bladkwaliteiten, ook wel tencha genoemd. De beste soorten tencha worden vervolgens geselecteerd om gyokuro te maken.

De bladeren moeten een ongelooflijk laag vochtgehalte hebben, ongeveer 4-7%. Dit wordt bereikt door een reeks kleine ovens die de theebladeren op een zeer lage temperatuur verwarmen, zodat de smaak niet wordt aangetast maar de bladeren gelijkmatig drogen. Terwijl de bladeren nog plooibaar zijn, kunnen ze in deze karakteristieke naaldvormen worden gerold.

Rollen

In tegenstelling tot andere Japanse groene thee, doorloopt gyokuro een fase van rollen. De machines voor het rollen zijn belangrijk omdat ze gyokuro zijn karakteristieke naaldvorm geven. Deze strak opgerolde bladeren beschermen veel van de smaken totdat ze klaar zijn om door het water te worden vrijgegeven.

In dit stadium van drogen en rollen krijgt gyokuro thee door de lange rol- en droogfase zijn naaldachtige vorm. Ten slotte krijgt de afgewerkte thee minimaal een week de tijd om te bekomen / te rijpen, om de karakteristieke smaken verder te kunnen ontwikkelen.

Cafeïne niveau

Gyokuro thee heeft een van de hoogste cafeïnegehaltes in de theewereld. De reden hiervoor heeft te maken met zowel de schaduw als het plukken van de thee.

Cafeïne wordt namelijk geproduceerd als een natuurlijk afweermechanisme tegen insecten. Cafeïne kan bitter en zelfs giftig zijn voor sommige kleine insecten, dus produceert de theeplant cafeïne om te voorkomen dat haar fijne theebladeren worden opgegeten.

Vooral de jongere, zachtere theeblaadjes zijn kwetsbaar voor insecten en hebben dus meer bescherming nodig. Dit is de reden waarom thee gemaakt van de jongere scheuten van de theeplant, zoals gyokuro en matcha, vaak meer cafeïne bevat. De schaduwteelt kan er ook voor zorgen dat de theeplant meer cafeïne bevat.

Het cafeïnegehalte van gyokuro ligt ergens tussen de 120 en 140 milligram cafeïne per kopje, wat vrij hoog is, vooral voor groene thee. Ter vergelijking: het cafeïnegehalte van een Japanse sencha per kopje is ongeveer 40 milligram.

Smaakprofiel

De gedroogde bladeren van gyokuro ruiken zoetig, met tonen van zeewier. Gyokuro geeft een vrij intense smaak. Verwacht intense smaaktonen zoals gestoomde groentes, umami en een behoorlijk krachtige afdronk. Een intense bouillon- en zeewiersmaak kan echt dominant zijn in het smaakprofiel van een gyokuro.

Bij het genieten van gyokuro gaat het niet alleen om de smaak, maar ook om de textuur. De textuur van gyokuro is namelijk dikker dan die van gewone groene thee, vooral wanneer deze wordt bereid met een hoge blad-waterverhouding.

Een fijne gyokuro krijgt meer een olieachtige consistentie, is zwaar in de mond en je voelt het gewicht echt over je tong glijden. Deze thee is bedoeld om in kleine slokjes van te genieten, zodat je echt van elke druppel kunt genieten.

Dat gezegd hebbende, de nasmaak van een gyokuro is ook veel sterker en gaat langer mee. Wat verder nog meer echt opvalt, is dat de smaak van gyokuro thee leidt tot een zeer verzadigende afdronk.

Zoals we net zeiden, omdat gyokuro een behoorlijke hoeveelheid cafeïne bevat, zul je merken dat je meer energie krijgt als je het drinkt. De energieboost van gyokuro zal niet zo snel of springerig zijn als bij koffie, maar het leidt waarschijnlijk wel tot een verbeterde alertheid gedurende de dag.

Umami-smaak

De hartige of umami-smaak waar gyokuro bekend om staat, komt vaker voor in de Japanse keuken dan in de theewereld. De beste vergelijking om de smaak van gyokuro thee uit te leggen, is zoiets als een kom miso-soep. Het rijke, dikke mondgevoel krijg je van de misopasta, de hartige smaak van de tofu en champignons, een vleugje zout en de vegatieve- of plantaardige smaak van het zeewier.

Gyokuro maken: zetinstructies

Bij het zetten van gyokuro moet je een bepaalde richtlijn aanhouden. Dit is echt heel belangrijk wil je gyokuro proeven zoals deze bedoeld is.

Het zetten van gyokuro is en delicaat proces dat gemakkelijk fout kan gaan.

Bij het zetten van deze speciale theeblaadjes is het HEEL belangrijk om de juiste verhouding van blaadjes tot water en de juiste temperatuur te gebruiken.

We gaan je stap voor stap door het proces leiden. Laten we beginnen!

• Weeg 5 gram bladeren af en leg ze op de bodem van je kyusu of shiboridashi
• Vervolgens kun je 150 ml water bij een temperatuur van 60 graden Celsius opschenken. Als je de hartige ‘umami’-smaken tot het uiterste wilt opdrijven, kun je 5 gram gyokuro theeblaadjes met 70 ml water gebruiken. Hierdoor wordt de smaak geconcentreerd in een zeer kleine ruimte en verandert zelfs de textuur.
• Zorg ervoor dat je tijdens het opgieten niet direct de bladeren raakt, omdat dit leidt tot meer bitter smaaktonen!
• Plaats het deksel op de theepot om de thee warm te houden, en laat deze 2 minuten onberoerd staan
• Tijd om je thee in te schenken. Zorg ervoor dat je dit heel voorzichtig doet, zodat je het aftreksel niet te veel beroerd. Mooist is als de bladeren niet bewegen (amper bewegen is OK) tijdens het opschenken.

SuperGyokuro! door hoge blad-waterverhouding

Voor de meeste Japanse groene theesoorten zou je 5 gram blaadjes en 150 milliliter water gebruiken, en dit werkt ook goed voor het zetten van gyokuro, maar als je de smaak echt naar een hoger niveau wilt tillen, kun je 5 gram blaadjes gebruiken op 50-70 ml water.

Deze kleine hoeveelheid supergeconcentreerde thee geeft niet alleen meer genot vanwege de smaak, maar ook vanwege de textuur. Wanneer gyokuro met zo weinig water wordt geserveerd, wordt de textuur veel dikker, bijna als een olie.

Bij het genieten van gyokuro is het gebruikelijk om een ongelooflijk klein kopje te gebruiken.

Wanneer jouw gyokuro bitter smaakt is het TE HEET gezet. De temperatuur geeft snel, een erg bittere thee. Dit maakt het erg belangrijk om de gyokuro zetinstructies te volgen, met name over de temperatuur.

Cold Brew gyokuro

Als je gyokuro koud zet, krijg je niet alleen een koud verfrissend infusie, maar krijg je ook veel van de voordelen van gyokuro thee en als bonus: een zachtere en zoetere smaak!

Terwijl hete thee alle aandacht lijkt te krijgen, is cold brew groene thee een geweldig alternatief. Vooral voor de zomer. Niet alleen is de temperatuur van deze theeën aangenaam als het heet is, maar de smaak kan ook volledig veranderen. Cold brew groene thee wordt relatief veel in Japan gezet met bijvoorbeeld ijsblokjes.

De eenvoudigste en meest voor de hand liggende manier om cold brew groene thee te maken, wordt in Japan ‘mizudashi’ genoemd. Je kunt koud water of water op kamertemperatuur gebruiken om de theebladeren in te laten trekken, net zoals je bij een normale groene thee zou doen. Dit proces duurt slechts 1-3 uur en de smaak is geweldig!

• Voeg 5-10 gram losse thee toe aan een karaf
• Giet er 500 ml water bij, koel of op kamertemperatuur
• Laat de bladeren 1-3 uur in de koelkast staan
• Schenk de thee op door een zeefje zodat de theeblaadjes gefilterd worden
• Genieten !

Waarom je geen theefilters moet gebruiken voor het bereiden van gyokuro thee?

Als je gyokuro wilt maken met behulp van filters of theezakjes: stop!

Het is misschien wel de slechtste manier om je groene thee te bereiden. Dit geldt vooral in het geval van gyokuro groene thee.

Net als andere soorten Japanse groene thee doorloopt gyokuro-thee een rol- en droogproces. Wat gyokuro uniek maakt, is dat het meerdere keren wordt gerold in een speciaal type rolmachine. Dit comprimeert de bladeren echt tot strakke naaldvormige theeblaadjes. Dit rollen is bedoeld om de smaak vast te houden, zodat deze in één keer kan worden vrijgegeven wanneer de bladeren opnieuw gehydrateerd worden.

Omdat de bladeren zo strak opgerold zijn, zetten ze ook uit - tot vele malen hun oorspronkelijke grootte.

Hierdoor heeft gyokuro nog meer ruimte nodig dan een typische groene thee. Theefilters zijn dan ook geen goede optie voor het zetten van gyokuro thee. We raden aan om de theeblaadjes vrij door je theepot te laten zweven.

Verschillende soorten gyokuro

Naast gyokuro kun je nog andere variaties tegenkomen, zoals gyokuro karigane en gyokuro kukicha. Deze thee wordt gemaakt van zowel de stengels als de bladeren van de theeplant.

Gyokuro Karigane

Gyokuro karigane verwijst naar een thee gemaakt van zowel de takjes als de bladeren van theeplanten die ook worden gebruikt om gyokuro te maken. Karigane kan ook worden gemaakt van de planten die worden gebruikt om matcha en kabusecha te maken.

Gyokuro Kukicha

Gyokuro kukicha, is vergelijkbaar met kukicha en bestaat uit stengels, takjes en twijgjes in plaats van bladeren zoals in andere theesoorten. Gyokuro kukicha is gemaakt met een hoger aandeel stengels, waardoor het meer van deze lichte hooismaak krijgt en minder van de zoete umami-smaak. Als je de smaak van een normaal blad gyokuro te intens vindt, wil je misschien eerst deze proberen om aan de smaak te wennen.

Andere theesoorten die de gyokuro-smaak nabootsen?

Het dichtstbij dat je kunt komen is met een in langdurig schaduw geteelde sencha, zoals Kabuse secha.

Kabusecha

Kabusecha (かぶせ茶) of kabuse cha is een type Japanse thee. Kabuseru (か ぶ せ る) betekent letterlijk ´bedekken´ of ´erop plaatsen´, zoals een hoed op een hoofd. Kabusecha wordt geoogst van theeplanten die gedurende een periode van 2-25 dagen geteeld is in de schaduw. Dit vindt plaats wanneer de jonge bladeren werden geproduceerd. Kabusecha is een gecombineerd woord voor bedekking (kabuseru) en thee (cha), wat verwijst naar de periode dat ook deze thee (deels) in de schaduw is geteeld. Dit type groene thee is een hoogwaardigere versie van Sencha. Kabusecha heeft een milde samentrekkende grassmaak maar met een rijke groene thee en een beetje zoete smaak. Kabusecha worden gebruikt om een van de drie duurste Japanse groene theesoorten te produceren (de andere zijn gyokuro en matcha).

Asatsuyu

Er is een theeplantsoort die bekend staat om zijn natuurlijke gyokuro-smaak. Deze cultivar wordt de Asatsuyu genoemd en wordt gebruikt om zoetere sencha-thee te maken.

Ook al is de Kasugaen Asatsuyu sencha geen lang gearceerde thee, hij heeft wel een heel aangename zoetheid die verwant is aan de gyokuro-smaak. Deze thee wordt gemaakt met behulp van de diepe stoommethode, waarbij de bladeren nog ongeveer 30 seconden worden gestoomd.

Tijdens het langere stoomproces van de Kasuagaen Asatsuyu worden de theebladeren afgebroken, waardoor er meer in de kop kunnen stromen, waardoor een troebele groene kleur en een rijke, levendige smaak ontstaat.

Kabuse Sencha

Kabuse sencha wordt gemaakt van theeplanten die 10 dagen of langer in de schaduw hebben gestaan. Zoals u weet, moet de plant 21 dagen of langer in de schaduw staan om als gyokuro-thee te worden beschouwd. Dit betekent dat kabuse sencha ergens tussen de 10-20 dagen schaduw valt.

Vergeleken met de gyokuro-smaak is de smaak van kabuse sencha veel lichter. Het repliceert de zoetheid van de gyokuro, maar zonder deze sterke umami- of bouillonachtige smaak. Het cafeïnegehalte van gyokuro is ook hoger in vergelijking met Kabusesecha.

Geschiedenis van gyokuro

De officiële start van de geschiedenis van gyokuro is terug te voeren tot een klein stadje in de buurt van Uji. Uji is al sinds de 14e eeuw het belangrijkste centrum van de premium theeteelt in Japan.

In de regio Ogura nabij Uji in Kyoto, perfectioneerde Shigejyuro Eguchi namelijk het gyokuro productieproces in 1841.

Het begon echter allemaal veel eerder. In 1738 ontwikkelde namelijk een theeboer genaamd Nagatani Soen in Ujitawara de stoommethode die wordt gebruikt om sencha te produceren.

Theeproducenten begonnen te experimenteren met theesoorten die eenvoudiger konden worden bereid, met alleen de meest elementaire gebruiksvoorwerpen. Nagatani ontdekte dat door de theebladeren te stomen, rollen en drogen, je de smaak kon vasthouden, zodat deze in één keer kan worden vrijgegeven tot een mooie, smaakvolle infusie.

Nadat de theeblaadjes zijn geplukt, kunnen ze worden gestoomd om hun verse vegatieve aroma's vast te houden en te voorkomen dat ze oxideren (tot een zwarte thee).

Nagatani Soen wordt beschouwd als de vader van de Japanse groene thee!

Nadat groene thee met losse bladeren steeds gebruikelijker werd in Japan, begonnen meer en meer theeboeren te experimenteren met nieuwe teelt- en productiemethoden.

Vroeger bedekten boeren de theeplanten om ze tegen de kou te beschermen, maar ze leerden al snel dat ze hierdoor ook zoeter en zachter werden door ze af te sluiten van zonlicht. Deze praktijk was gebruikelijk tijdens de teelt van tencha.

Gyokuro werd voor het eerst ontdekt door een theehandelaar genaamd Yamamoto Kahei in 1835. Yamamoto Kahei reisde door Japan en ontmoette theeboeren. Het viel hem op dat sommige boeren de theeplanten met een soort gaas afdekten om ze tegen de vorst te beschermen.

Hij merkte dat deze schaduw een diepgaand effect had op de bladeren en ze tijdens het productieproces zelfs een ´kleverige´ textuur gaf, waardoor een groen residu ontstond. Hij merkte het groene residu op dat de theebladeren achterlieten en besloot de thee "gyokuro" te noemen, wat ´Jade dauw´ betekent.

Mensen werden al snel verliefd op deze superzoete en smaakvolle groene thee, en het werd zelfs de favoriete thee van de keizer.

Dit laatste gebeurde tijdens de Edo-periode. Gyokuro werd toen de favoriete thee van de keizer. Vóór koeling werd de kwaliteit van een thee vaak gemeten aan de hand van hoe lang het duurde totdat de smaak afnam. Vóór het gebruik van koeling en moderne verpakkingen zouden veel theeën na een paar maanden bederven, met uitzondering van Gyokuro.

Gyokuro werd zo een duidelijke winnaar, waarbij de smaak door de jaren heen behouden bleef of zelfs verbeterde.

Dit is de reden waarom je gyokuro kunt zien als keizerlijke gyokuro, keizerlijke gyokuro, en waarom gyokuro keizerlijke groene thee wordt genoemd.

Herkomst

In het verleden werd gyokuro in heel Japan geproduceerd, maar de drie belangrijkste producerende regio's zijn Uji in Kyoto, Okabe in Shizuoka en Yame in Fukuoka. Aangezien er slechts drie regio's zijn die het grootste deel van gyokuro produceren, is het aanbod vaak beperkt. Dit drijft natuurlijk de prijs van nature op.

De tuinen met de beste reputatie voor het maken van gyokuro-thee van de hoogste kwaliteit bevinden zich in drie regio's: Hoshinomura in Yame (Kyushu), Joyoshi in Kyoto en Okabe in Shizuoka (Honshu). Meer dan 40% van de gyokuro wordt geproduceerd in Yame.

Yame

Hoewel het slechts 3% van de Japanse thee produceert, staat Yame in heel Japan en daarbuiten bekend om zijn bekroonde yamecha gyokuro, de koning van de groene thee. De nec plusultra van de Japanse thee.

Yame, gelegen in de prefectuur Fukuoka, in het noorden van Kyushu, is de zesde grootste theeregio van Japan en is de thuisbasis van 1500 telers die hun leven hebben gewijd aan het maken van de beste theesoorten die Japan te bieden heeft.

Dankzij het harde werk van ongeveer tweehonderd gespecialiseerde producenten heeft yamecha gyokuro tien opeenvolgende jaren de hoogste nationale prijzen ontvangen, een weerspiegeling van de vaardigheden en noeste arbeid.

Yamecha Gyokuro

Yamecha Gyokuro is een theesoort die wordt geproduceerd in de prefectuur Fukuoka in Japan. Het wordt verbouwd in Yame-shi en de omliggende gebieden. Het is dus een type gyokuro. Het type thee maakt ongeveer 3% uit van de Japanse groene theeproductie en ongeveer 45% van de Japanse gyokuro-productie op jaarbasis.

Yamecha gyokuro staat in Japan bekend om zijn hoge kwaliteit. Het wordt zeer gewaardeerd en is een van de eerste regio's in Japan waar thee wordt verbouwd.

De eerste theeplant in Yame werd uit China geïmporteerd door een zenpriester genaamd Eirin Suzui.

Yamecha bevat veel smaakproducerende stoffen zoals theanine, glutaminezuur en arginine. Veel tests met thee die in dit gebied wordt verbouwd, heeft aangetoond dat ze een sterke, zoete body produceren.

Cultivars van Yamecha omvatten yabukita, kanayamidori, okumidori, saemidori, yamakai, samidori, okuyutaka, gokou en asatsuyu. 77% van de geïntroduceerde cultivars zijn yabukita, 4% zijn kanayamidori, 4% zijn okumidori, 3% zijn saemidori en 2% zijn yamakai.

Leuk feitje - Yamecha gyokuro beslaat dus ongeveer 45% uit van alle gyokuro-productie in Japan. Als gevolg hiervan hebben de telers controle over de gemiddelde prijs van gyokuro.